Yoruldum artık seni satırlara taşımaktan. Dizelerimin başında sonunda hep sen varsın. Kalbim seni reddediyorken senin umarsız girişlerin sarsıyor her defasında beni. Geçen zaman örtmek için uğraşıyorken seni koruyor birşeyler seni sensizlikten. Bakışların anlam taşıyorken geçmişte, sen siliniyorsun yüreğimden. Sana baktığımı sanıyorum bazen, halbuki gördüğüm sadece siluetin ben gözleri yaşlı iken. Hani bırakıp gidiyor gibi yaptın ya o gün, nerden bilebilirdin dönüşü olmayan tek yönlü bir yola girdiğini. Sen oyununu kendi kurallarına göre oynuyordun oysa ben kuralsızlıklar içinde oyunsuz bir hayat yaşamak istiyordum. Sahi sen hala oyun oynuyor musun?
